مولوي ضياءالحق حسان
کوچنی اختره، ستړی مه شې!
اختره! درته خوښ يو او په مسکا دې لمانځو؛ ته له فتحې وروسته دوهم وياړمن اختر يې چې د زخمي هېواد غېږ دې کوربتوب کوي؛ ته خو لا کمکی يې، موږ دې هاغه لوی اختر هم د سرونو په نذرانه لمانځلی.
کمکی اختره! دا ځل زموږ د چم خوښۍ تاندې شوې، زموږ له سيمې اوسمهال ويرونه نه بلکې خوښۍ بدرګه کيږي.
هوکې د اختر په شپه د نورو خوښيو تر څنګ نکريزې هم راپه پخلا شوې، اوس دلته د امن فرښتو وزرونه غوړولي او د درنې چاپې پر ځای د امن ګلان شيندي.
د اختر سهار مو هم هاغه پخواني کيف خپل کړي، دا ځل بيا د مسجد مناره تانده او ممبر مو په الهي ولولو مزين دي.
اختره! دلته اوس د شهيد جانان فاتحه نه بلکه د ځوانانو د مينې مجلسونه ګرم دي، اوس مو مسافر او مهاجر هم هېواد ته راستانه شوي او په يو ټغر يو او بل ته د اختر مبارکۍ ورکوي.
اختره! ستا خوښي د تللو اتلانو بېرغونه هم وړاندې کوي د دوی د بيرغونو رپرپا موږ ته د ازادۍ د نعمت د شکر پيغام راکوي.
اختره! اوس مو د يتيم اوښکې وچې دي، د شهيد لالي له وينو تاند نظام يې پالنه کوي.
دلته د بورې، ورارې او کونډې ساندې ګونګې دي؛ هېواد کې د امن او اسلامي نظام يې د خوښۍ په ټال زنګوي.
پای
